یادگیری حرکتی یکی از مراحل مهم و پایه‌ای رشد در نظر گرفته می‌شود. کودکان برای کسب مراحل حرکتی باید به‌صورت پیوسته فرصت‌هایی برای اکتشاف و دست‌کاری فیزیکی در محیط اطرافشان داشته باشند. در این فرایند کودک از تقابل بدنی با محیط به درک و آگاهی می‌رسد. درواقع از این طریق در مورد بدنشان و چگونگی تسلط بر محیط یا می‌گیرند. در ابتدا حرکات اولیه‌ای که توسط نوزادان انجام می‌شود.رفلکسی و غیرارادی است. کودکان از طریق حمل، نوازش و تکان داده شدن تجارب حسی متفاوت را کسب می‌کنند و این حرکات منجر به تجارب حسی لذت‌بخش می‌شوند. درنهایت کودکان برای تکرار تجربه لذت‌بخش آنقدر حرکت رفلکسی را تکرار می‌کنند که تبدیل به حرکت ارادی می‌شود. هرچقدر که این حرکت رفلکسی همراه با تقویت یا تجربه عاطفی خوشایند باشد، حرکت فعال یا ارادی می‌شود. به همین دلیل یادگیری حرکتی را یک فرایند ذهنی_جسمی می‌دانند. پس رشد شناختی و حرکتی ۲ پدیده به هم وابسته و مرتبط هستند. برای اغلب کودکان رشد مهارت‌های حرکتی در تمام دوران کودکی اتفاق می‌افتد و مراحل قابل پیش‌بینی را دنبال می‌کند که به‌عنوان مراحل مهم رشدی شناخته‌شده است، به‌عنوان‌مثال کودک در ابتدا نشستن را یاد می‌گیرد بعد با دست به حالت ایستادن درمی‌آید و بعد کم‌کم فرایند ایستادن و راه رفتن شکل می‌گیرد. در مثالی دیگر، زمانی که کودک یاد می‌گیرد یک لگو را بگیرد، ابتدا با کل دست به شئ چنگ می‌زند و بعد به‌طور شرطی یاد می‌گیرد شی را با طرفی از دستش که به انگشت کوچک نزدیک‌تر هست و بعد با طرفی از دستش که به شست نزدیک‌تر است بگیرد، تا درنهایت در حدود یک‌سالگی یاد می‌گیرد با استفاده از روش کامل‌تر قرار دادن انگشتان شست در مقابل انگشتان اشاره و میانی‌اش را بگیرد.
بااین‌حال یک سری آیتم‌ها که در تغییرپذیری در رشد مؤثر هستند مثل ژنتیک، جنسیت، فرهنگ، فرصت‌ها و تقابل با محیط باید در نظر گرفته شوند. به‌عنوان‌مثال ممکن است کودکانی که در یک خانواده به دنیا می‌آیند در سنین مختلفی راه رفتن را بیاموزند. همینطور تفاوت‌های فرهنگی و روش زندگی خانواده‌ها نیز بر وجود فرصت‌ها برای شرکت در فعالیت‌های فیزیکی با درگیری زیاد و همچنین اولویت برای شرکت در این فعالیت‌ها که از طرف خانواده وارد می‌شود، مؤثر است. درنهایت با توجه به نمودار رشدی کودکانی که رشدشان به تأخیر افتاده یا پیشرفت داشته‌اند با دیگر کودکان که در میانه طیف هستند، شناسایی می‌شوند. با توجه به نمودار رشدی کودکی که ۱۸ ماهه هست و توانایی گرفتن و پرتاب کردن توپ را ندارد، کاملاً طبیعی است، اما برای یک کودک ۵ ساله تأخیر جدی به‌حساب می‌آید، یا ناتوانی در لباس پوشیدن برای یک کودک ۲ ساله طبیعی اما برای کودک ۶ ساله غیرطبیعی است.
بدون دیدگاه